ภาชีเป็นชุมชนที่เติบโตจากการเป็นที่ตั้งของ “สถานีชุมทางบ้านภาชี” อันเป็นยุทธศาสตร์การเดินทางเชื่อม ระหว่างภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือ เดิมชาวภาชีอาศัยอยู่กระจัดกระจายในพื้นที่ ต่อมามีการอพยพของชาว ลาวเวียงและลาวอีสานในรัชกาลพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว ส่งผลให้เกิดความหลากหลายทางชาติพันธุ์ และ สังคมพหุวัฒนธรรม ภาชีเป็นพื้นที่ที่สามารถเชื่อมไปสู่แม่น้ำป่าสักได้ การเป็นชุมทางรถไฟส่งผลต่อการเติบโตของเมือง ภาชียังมีความเกี่ยวพันกับเหตุการณ์ทางการเมืองและเป็นส่วนหนึ่งของยุทธศาสตร์การขนส่งทางรถไฟหลัง พ.ศ. 2475 ยกตัวอย่างเช่น กบฏบวรเดช กรณีพิพาทอินโดจีน และสงครามโลกครั้งที่ 2